Ένα επίκαιρο κείμενο του Φίλιππα Κυρίτση από την ιστοσελίδα του
Με την γνωστή αδιαφορία που κατά κανόνα παίρνει την μορφή “no comments” ή επί το ελληνικότερον «ουδέν σχόλιον» αντιμετωπίστηκαν οι, πριν λίγες μέρες, ειδήσεις για πυραύλους που ρίχτηκαν από την λωρίδα της Γάζας εναντίον Ισραηλινών αμάχων και για καταστρεπτικότατη έκρηξη βόμβας με έναν νεκρό και πολλούς τραυματίες σε στάση λεωφορείου στο Ισραήλ. Δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να συμπεράνει κανείς ότι στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες, αν δεν επιδοκιμάζουν τέτοιες ενέργειες εναντίον του «ναζιστικού»[i] Ισραήλ, τουλάχιστον τις θεωρούν φυσικό επόμενο για τους Ισραηλινούς, οι οποίοι επιβίωσαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και έχουν το «θράσος» να υπερασπίζονται το δικαίωμα τους σε κάποια πατρίδα.
Αντίθετα, δεν θεωρούν καθόλου φυσικό επόμενο τις επιθέσεις της ισραηλινής αεροπορίας ή των ισραηλινών αρμάτων μάχης κατά στρατιωτικών εγκαταστάσεων ή κρησφύγετων στην Γάζα, από όπου ξεκινάν οι πύραυλοι ή κρύβονται αυτοί που τους εκτοξεύουν. Όπως στην διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου, οι Εβραίοι εθεωρούντο ανεπιθύμητοι από την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών λαών με συνέπεια να αφεθούν οι περισσότεροι αβοήθητοι στα χέρια των ναζιστών, ενώ οι ελάχιστοι[ii] που κατάφεραν να κρυφτούν ή επέστρεψαν από τα ναζιστικά στρατόπεδα[iii] να βρουν τα σπίτια τους λεηλατημένα και κατειλημμένα από χριστιανούς (ακόμα και τα νεκροταφεία τους[iv]), έτσι και οι σημερινοί Ισραηλινοί απόγονοί τους, για τους περισσότερους Έλληνες τουλάχιστον, δεν έχουν δικαίωμα να υπερασπίζονται με τα όπλα το δικαίωμα τους στην ζωή και το δικαίωμά τους να έχουν μια πατρίδα, από όπου να μην τους διώχνουν, όπως γινόταν επί 1900[v] περίπου χρόνια πριν την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948.
Η άρνηση στους Ισραηλινούς του δικαιώματος να έχουν μια πατρίδα όπου δεν θα τους σκοτώνουν θεωρείται από τους περισσότερους Έλληνες αυτονόητη, όπως αυτονόητη θεωρούνταν η φιλία και συνεργασία με τους Σέρβους κατά την διάρκεια του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Όμως τι κοινό έχουν οι Ισραηλινοί με τους Βόσνιους ή τους Κοσσοβάρους, ώστε η πλειοψηφία των Ελλήνων να μην τους αναγνωρίζει να έχουν δική τους πατρίδα; Το κοινό που έχουν είναι ότι, όπως οι Βόσνιοι και οι Κοσοβάροι μουσουλμάνοι έτσι και οι Εβραίοι δεν είναι χριστιανοί. Και για τους περισσότερους Έλληνες, όποιος δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος, δεν πρέπει να έχει τα ίδια δικαιώματα με τους Έλληνες της Ελλάδας των Ελλήνων χριστιανών.
Παρόλα αυτά δύσκολα θα βρεθεί κάποιος Έλληνας να παραδεχτεί ότι είναι αντισημίτης. Την εχθρότητα του για το Ισραήλ θα την αποδώσει, κατά κανόνα, στον αντισιωνισμό του. Ο αντισιωνισμός θεωρείται ηθικά αποδεκτός στην Ελλάδα γιατί ενώ ο Σιωνισμός δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα κίνημα που αποσκοπούσε στην δημιουργία μιας πατρίδας για τους, σε όλα τα χριστιανικά κράτη, ανεπιθύμητους και διωκόμενους Εβραίους[vi], στην Ελλάδα έχει την έννοια μια παγκόσμιας συνωμοσίας για κυριαρχία των Εβραίων σε όλον τον πλανήτη[vii]. Ακόμα και αυτοί που δεν δέχονται την θεωρία της συνωμοσίας, αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερο μίσος των εβραϊκό εθνικισμό και δαιμονοποιούν τον πιο γνωστό του εκπρόσωπο, τον Θόδωρο Χερτσλ[viii], χωρίς ποτέ να αισθάνονται την ανάγκη να δικιολογήσουν το γιατί θεωρούν τον εβραϊκό εθνικισμό χειρότερο από τον αραβικό ή τους άλλους εθνικισμούς, όπως ο ελληνικός. Δεν θέλει ρώτημα το ότι πίσω από αυτήν την διαστρέβλωση της αλήθειας, πίσω από αυτήν την καραμπινάτη πλαστογραφία της ιστορίας, κρύβεται πάλι η χριστιανική εκκλησία. Και μολονότι η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία είναι πανταχού παρούσα στην Ελλάδα των Ελλήνων χριστιανών, σε βαθμό να μην επιτρέπει ούτε την εφαρμογή των ψηφισμένων από την Βουλή νόμων που δεν της αρέσουν, όπως ο νόμος που επιτρέπει την δημιουργία κρεματορίου για καύση των νεκρών, ελάχιστοι είναι οι Έλληνες που θα ομολογήσουν ότι επηρεάζονται από αυτήν. Αντίθετα θα καταφύγουν στον πολυχρησιμοποιημένο λαϊκισμό και θα μιλήσουν για τον φτωχό παλαιστινιακό λαό που εξοντώνεται από το πλούσιο «ναζιστικό» κράτος του Ισραήλ, προκειμένου να δικιολογήσουν το ιδιαίτερο μίσος που τρέφουν προς αυτό το κράτος.
Οι Ισραηλινοί άμαχοι που δολοφονούνται από πυραύλους ή από βόμβες σε πολυσύχναστα μέρη δεν ενδιαφέρουν τους Έλληνες αντισιωνιστές (διάβαζε αντισημίτες), όπως δεν τους ενδιέφεραν οι μουσουλμάνοι άμαχοι της Βοσνίας και του Κοσόβου που δολοφονούνταν από τους Σέρβους. Γι’ αυτό και κατά την διάρκεια των πολέμων της Βοσνίας και του Κοσσόβου οι Έλληνες συμπαραστεκόντουσαν ηθικά και υλικά μόνο προς τους Σέρβους ομοθρήσκους τους. Δεν είναι, όμως, προσβολή στην νοημοσύνη μας το να μας ζητάνε οι χριστιανοί να πιστέψουμε ότι το μίσος τους πάντα προς αλλόθρησκα έθνη δεν έχει καμιά σχέση με το ζήτημα της θρησκείας;
Δυστυχώς, σε αυτήν την χώρα που λέγεται Ελλάδα, τα πλήθη δεν ενδιαφέρονται ούτε για την αλήθεια ούτε για την ιστορία, με συνέπεια ο κάθε πολιτικάντης, ο κάθε τυχοδιώκτης που εμφανίζεται σαν αγωνιστής για τα δίκαια του «λαού», να μπορεί να λέει ό, τι θέλει, χωρίς να κινδυνεύει να αποκαλυφθεί η υποκρισία του και τα ψέματα του. Έτσι, ακόμα και όταν οι «φυσικοί σύμμαχοι» των Ελλήνων, όπως οι Σέρβοι, εγκαλούνται στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στη Χάγη, ελάχιστοι σε αυτήν την χώρα είναι αυτοί που θα κατηγορήσουν, όσους κατά τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία υποστήριζαν τους εγκληματίες πολέμου σαν τον Μιλόσεβιτς, τον Κάρατζιτς και τον Μλάντιτς[ix]. Το ίδιο δεν ενδιαφέρει το πλήθος το γεγονός ότι το κράτος του Ισραήλ φτιάχτηκε για να έχουν κάπου να πάνε οι Εβραίοι που διωχνόντουσαν από παντού μέχρι που εξοντώθηκαν γύρω στα 6 εκατομμύρια στα ναζιστικά στρατόπεδα. Όπως δεν το ενδιαφέρει ότι το μέρος που φτιάχτηκε το κράτος του Ισραήλ δεν ήταν Παλαιστινιακό κράτος αλλά τμήμα της πολυεθνικής πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπό βρετανική εντολή, στο οποίο υπήρχαν και Εβραίοι και Άραβες. Το πλήθος θα συνεχίζει το τροπάρι του ότι το Ισραήλ φτιάχτηκε σε παλαιστινιακό έδαφος[x].
Ο αντισιωνισμός στην Ελλάδα είχε πάντα τέτοιες διαστάσεις που η πλειοψηφία των Ελλήνων ποτέ δεν θεώρησε αφύσικο να συμμετέχουν και παιδιά Παλαιστινίων στον πόλεμο, όπως έγινε με την λεγόμενη «Ιντιφάντα». Αρκεί που συγκρουόντουσαν με τον Ισραηλινό στρατό. Όμως ελάχιστοι είναι αυτοί που θα δικιολογήσουν την συμμετοχή παιδιών σε εμφυλίους πολέμους σαν της υποσαχάριας Αφρικής. Για τους αντισημίτες η ζωή των παιδιών των Παλαιστινίων έχει λιγότερη αξία από τον αγώνα που κάνουν αυτά τα παιδιά ενάντια στον ισραηλινό στρατό.
Στο βιβλίο «Η ζωή από την αρχή» που κυκλοφόρησε πρόσφατα (2010) βλέπει κανείς όχι μόνο πως για τους Εβραίους σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, η μετανάστευση τους στην Παλαιστίνη ήταν η μόνη ρεαλιστική επιλογή που είχαν μετά το Ολοκαύτωμα, αλλά και ότι η αντιμετώπιση που είχαν οι επίδοξοι μετανάστες μέχρι την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ ήταν ανάλογη με αυτήν τον σημερινών «λαθρο»- μεταναστών. Μετανάστευαν σε σαπιοκάραβα τόσο συνωστισμένα που εμετό να έκανε κανείς λέρωνε τον διπλανό του, συλλαμβάνονταν αυτά τα καράβια από το Αγγλικό ναυτικό και οι παράνομοι αυτοί μετανάστες κατέληγαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακόμα και σε άλλες χώρες, όπως η Κύπρος (που και αυτή βρισκόταν τότε υπό βρετανική εντολή)[xi]. Και αρκετοί ήταν αυτοί που πεθαίνανε στα στρατόπεδα χωρίς να δουν να πραγματοποιείται το όνειρό τους για μια πατρίδα. Κι όμως στην Ελλάδα σήμερα, πολλοί είναι αυτοί που ενώ υπερασπίζονται τους παράνομους μετανάστες (και καλά κάνουν), θα διαδηλώσουν και ενάντια στο κράτος του Ισραήλ που αποτέλεσε πατρίδα των Εβραίων παράνομων μεταναστών μετά το Ολοκαύτωμα.
Πρέπει να διευκρινιστεί ότι δεν είναι μόνο θρησκευτικά τα κίνητρα που έκαναν στο παρελθόν και κάνουν σήμερα τους περισσότερους Έλληνες αντισημίτες. Υπήρξαν και είναι και οικονομικά. Οι Εβραίοι της Ελλάδας, όπως και των περισσότερων χριστιανικών κρατών, αποκλεισμένοι λόγω της θρησκείας τους από τα περισσότερα «αξιοπρεπή» επαγγέλματα, όσοι δεν γινόντουσαν εργάτες κατέφευγαν στο εμπόριο. Και ενώ οι περισσότεροι από αυτούς απλά επιβίωναν, ελάχιστοι γίνανε πλούσιοι και συγκέντρωναν τον φθόνο των χριστιανών, οι οποίοι αναγνώριζαν το δικαίωμα στον πλουτισμό μόνο στον εαυτό τους. Όπως άλλωστε γίνεται σήμερα με τους μετανάστες, κυρίως Αλβανούς, οι οποίοι επειδή δούλεψαν σκληρά τόσα χρόνια και κατάφεραν να πάρουν κάποιο σπίτι ή να κάνουν μια δική τους δουλειά, συγκεντρώνουν τον φθόνο των Ελλήνων που αναγνωρίζουν μόνο στον εαυτό τους το δικαίωμα σε κάποια αποκατάσταση. Αυτός ο φθόνος, πριν από το Ολοκαύτωμα, κόστισε εμπρησμούς και καταστροφές στα μαγαζιά και τις περιουσίες των Εβραίων, με αποκορύφωμα την απαλλοτρίωση του κέντρου της Θεσσαλονίκης μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 1917[xii], η οποία κατέστρεψε το σύνολο σχεδόν της εβραϊκής συνοικίας και έκανε τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης πρόσφυγες στην ίδια τους την πόλη. Πυρκαγιά που επαναλήφθηκε το 1932 στην εβραϊκή συνοικία Κάμπελ, που βρισκόταν στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης. Τέτοιες πυρκαγιές υφίστανται σήμερα από τους Έλληνες ορθόδοξους χριστιανούς τα μαγαζιά και οι αυτοσχέδιοι τόποι προσευχής των μουσουλμάνων μεταναστών της Αθήνας, ενώ δεν λείπουν οι βεβηλώσεις εβραϊκών συναγωγών, μουσουλμανικών τζαμιών και όσων εβραϊκών και μουσουλμανικών νεκροταφείων σώζονται ακόμη από την θρησκευτική μισαλλοδοξία των ορθοδόξων και δεν έχουν εκσκαφθεί ολοσχερώς.
Πολλοί είναι επίσης οι Έλληνες που αρπάξανε τις περιουσίες των Εβραίων, οι οποίοι οδηγήθηκαν από τους Γερμανούς στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Την διανομή των εβραϊκών περιουσιών οι Γερμανοί είχαν αναθέσει στο αρμόδιο ελληνικό υπουργείο και, δεν θέλει ρώτημα, οι Έλληνες που επωφελήθηκαν πρώτοι ήταν οι συνεργάτες των Γερμανών. Αν και μετά τον πόλεμο η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε μετά από διεθνή πίεση να προωθήσει νόμο, ο οποίος όριζε την επιστροφή των αρπαγμένων εβραϊκών περιουσιών, οι άρπαγες των εβραϊκών περιουσιών δεν συμμορφώθηκαν με αποτέλεσμα, ενώ έχουν περάσει από τότε 66 χρόνια, μόνο το 20% των αρπαγμένων περιουσιών έχει επιστραφεί στους Εβραίους της Ελλάδας[xiii]. Δηλ. στην περίπτωση των εβραϊκών περιουσιών, έγινε το ίδιο που έγινε με τις περιουσίες των μουσουλμάνων Τσάμηδων της Θεσπρωτίας (Τσαμουριάς) και των εθνικά Μακεδόνων της Δυτικής Μακεδονίας. Αρπάχτηκαν από τους Έλληνες ορθόδοξους, οι οποίοι τις έχουν κληροδοτήσει στα παιδιά τους και αυτοί στα εγγόνια τους. Οι απόγονοι των αρπάγων των εβραϊκών περιουσιών, όπως και των περιουσιών των Τσάμηδων και των Μακεδόνων, είναι πολύ φυσικό να πλειοδοτούν σε αντισημιτισμό, όπως πλειοδοτούν σε εθνικισμό γενικά, επανδρώνοντας κατά προτίμηση και τα ακροδεξιά πολιτικά κόμματα. Και λέω «κατά προτίμηση», γιατί δεν είναι λίγοι οι αντισημίτες και στα κόμματα της αριστεράς, εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι απόγονοι αρπάγων με κάποια μόρφωση (δημόσιοι υπάλληλοι κατά μεγάλο μέρος) οι οποίοι έλκονται από τα κόμματα της αριστεράς, λόγω της ελκυστικής θεωρίας τους και των διεκδικητικών τους αγώνων. Και δεν υπάρχει πιο ασφαλής τρόπος (προκειμένου να μην κατηγορηθεί κάποιος για ρατσιστής) για να εκδηλώσει τον αντισημιτισμό του (που έχει, όπως είδαμε, θρησκευτικά και οικονομικά κίνητρα), από το να καταγγέλλει το κράτος του Ισραήλ γιατί αντιδράει στρατιωτικά στις επιθέσεις των ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων. Έτσι οι μισαλλόδοξοι και οι άρπαγες Έλληνες εμφανίζονται και σαν υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!
Αν κάποιος, διαβάζοντας τα παραπάνω, κατάλαβε ότι υπερασπίζομαι το κράτος του Ισραήλ και όχι το δικαίωμα των Εβραίων να ζουν ασφαλείς σε κάποιο τόπο, λάθος κατάλαβε. Το κράτος του Ισραήλ έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κράτους σε κατάσταση ψυχρού πολέμου που, κάθε τόσο και λιγάκι γίνεται και θερμός. Και ο πόλεμος ήταν πάντα «πεδίο δόξης λαμπρόν» για κάθε μιλιταριστή, για κάθε πολεμοκάπηλο, για κάθε έμπορο πολεμικού υλικού και υπηρεσιών, για κάθε βασανιστή, για κάθε βιαστή, για κάθε παλιάνθρωπο γενικά. Αποτέλεσμα των παραπάνω για το κράτος του Ισραήλ είναι, λόγω του πολέμου, να ευθύνεται σε πολλές και διάφορες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όπως άλλωστε γίνεται με κάθε κράτος που βρίσκεται σε πόλεμο. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι τον πόλεμο αυτό, που συνεχίζεται σαν ψυχρός ή θερμός, τον άρχισε το 1948 όχι το κράτος του Ισραήλ, το οποίο ιδρύθηκε τότε μετά από απόφαση του Ο.Η.Ε.[xiv], αλλά 5 αραβικές χώρες που με την στρατιωτική συμμετοχή των Παλαιστινίων επεδίωξαν να σβήσουν το κράτος του Ισραήλ από τον χάρτη και να πετάξουν ακόμη και τους επιζήσαντες από το Ολοκαύτωμα στην θάλασσα, ολοκληρώνοντας έτσι το εγκληματικό έργο του ναζισμού. Και αν συνεχίζεται αυτός ο πόλεμος, με την ψυχρή ή την θερμή του μορφή, αυτό οφείλεται στο ότι τα αραβικά κράτη, προκειμένου να διοχετεύουν την δυσαρέσκεια των λαών τους, για την καταπίεση και εκμετάλλευση που υφίστανται από αυτά, στον εθνικισμό και στην θρησκευτική μισαλλοδοξία, συνεχίζουν να πλειοδοτούν σε αντισημιτισμό και να υποστηρίζουν οικονομικά και στρατιωτικά τους Παλαιστίνιους που επιδιώκουν τον αφανισμό του κράτους του Ισραήλ. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι θύματα του αραβικού εθνικισμού και της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας είναι σε μεγαλύτερο βαθμό οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι, παρά οι Ισραηλινοί, γιατί αυτός ο πόλεμος έχει κάνει τους περισσότερους από αυτούς πρόσφυγες στην ίδια την χώρα που γεννήθηκαν και δεν είναι και λίγοι αυτοί που μέχρι σήμερα έχουν χάσει την ζωή τους εξαιτίας του πολέμου. Το γεγονός ότι αυτός ο πόλεμος βλάπτει πρώτα απ’ όλους τους Παλαιστίνιους, το διαπιστώνουμε καθημερινά από τους χιλιάδες Παλαιστίνιους πρόσφυγες που περνάνε παράνομα τα σύνορα της Ελλάδας, αναζητώντας καταφύγιο από τον πόλεμο, και στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται, όπως και όλοι οι πρόσφυγες, σαν εγκληματίες «λαθρομετανάστες». Και αν για να καταγγείλουν το κράτος του Ισραήλ διαδηλώνουν ενάντια στην πρεσβεία του στην Ελλάδα μέχρι και 5000 Έλληνες, ελάχιστοι είναι αυτοί που θα διαδηλώσουν ή θα συμπαρασταθούν στους Παλαιστίνιους «λαθρομετανάστες» που καθημερινά βιώνουν την βία και την κτηνωδία των πιο φανατικών εχθρών του Ισραήλ: Των Ελλήνων ακροδεξιών και των πιο φανατικών αντισημιτών. Και, βέβαια, αυτή η χονδροειδής υποκρισία που χαρακτηρίζει το ενδιαφέρον των ναζιστών και των αντισιωνιστών γενικότερα για τους «καημένους» τους Παλαιστίνιους, δεν είναι καθόλου καινούργια. Για παράδειγμα, κατά τον πόλεμο του Ιράκ απέναντι στο Ιράν, που κηρύχθηκε λίγα χρόνια μετά την επικράτηση της επανάστασης στο Ιράν και κράτησε 7 ολόκληρα χρόνια με συνέπεια εκατομμύρια νεκρούς, η Ελλάδα κατασκεύαζε και πουλούσε όπλα στους Ιρακινούς για να πηγαίνουν να σκοτώνουν και να σκοτώνονται. Όμως, την ίδια εποχή, τους Ιρακινούς πρόσφυγες του πολέμου που περνάγανε παράνομα τα ελληνικά σύνορα, τους φυλάκιζε σαν λαθρομετανάστες!
Από τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα ότι η μόνη ελπίδα για να σταματήσει η αλληλλοσφαγή μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων είναι να σταματήσει ο πόλεμος και όχι να καταργηθεί το κράτος του Ισραήλ, όπως ελπίζουν οι περισσότεροι παραπλανημένοι από τον αραβικό εθνικισμό Παλαιστίνιοι και εύχονται οι απανταχού αντισιωνιστές. Γιατί, πρώτα απ’ όλα, είναι καθαρή πολιτική τύφλωση, το να μην βλέπει κανείς ότι το κράτος του Ισραήλ δεν πρόκειται να καταργηθεί, γιατί και την στήριξη των Η.Π.Α. έχει και οι κάτοικοι του είναι αποφασισμένοι να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων για να μην οδηγηθούν σε νέο Ολοκαύτωμα. Και όσο οι Παλαιστίνιοι ενθαρρύνονται από τον διεθνή αντισημιτισμό στον πόλεμο κατά του Ισραήλ, τόσο η θέση τους στην χώρα που κατοικούν χειροτερεύει και καταλήγουν ανεπιθύμητοι πρόσφυγες στις χώρες της Ευρώπης.
Τέλος, είναι πραγματικά ελπιδοφόρο το γεγονός ότι παρά την σαγήνη του αραβικού εθνικισμού που τόσα χρόνια ανήγαγε το Ισραήλ σαν κυριότερη αιτία για τα χάλια του αραβικού κόσμου και παρά την ανελέητη και αδυσώπητη κρατική τρομοκρατία στα αραβικά κράτη, οι Άραβες εξεγείρονται στις περισσότερες αραβικές χώρες ενάντια στις κυβερνήσεις τους που μέχρι πρόσφατα τους πλασάρανε σαν υπεύθυνο για τα δεινά τους τον εξωτερικό παράγοντα, δηλ. το Ισραήλ και τις Η.Π.Α. που το στηρίζουν. Όπως κάνουν και στην Ελλάδα κυβέρνηση και κόμματα που οτιδήποτε θίγει τους Έλληνες το αποδίδουν στον εξωτερικό παράγοντα είτε Η.Π.Α. λέγεται αυτός είτε Ευρωπαϊκή Ένωση είτε Τουρκία, Αλβανία και Δημοκρατία της Μακεδονίας.
25-3-2011
Φίλιππας Κυρίτσης
[i] Προσφιλής στους αντισιωνιστές χαρακτηρισμός του κράτους του Ισραήλ που αποσκοπεί να απενοχοποιήσει τους ναζιστές αρχιτέκτονες του Ολοκαυτώματος δικαιώνοντας έμμεσα την επιλογή τους να προφυλάξουν την ανθρωπότητα από την εγκληματικότητα των Εβραίων που κατά τους αντισιωνιστές αποδεικνύει η συμπεριφορά του κράτους του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους.
[ii] Από τους 75.357 Έλληνες Εβραίους απέμειναν 10.026 σύμφωνα με τον κατάλογο του Κεντρικού Συμβουλίου Ισραηλιτικών Κοινοτήτων Ελλάδας για τις απώλειες του εβραϊκού πληθυσμού της Ελλάδας από τις γερμανικές διώξεις (Υποσημείωση 1 της σελ. 122, στο «Η ζωή απ’ την αρχή» των Ι. Σιμπή και Κ. Λάμψα, εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2010).
[vi] Βλέπε το σχετικό άρθρο για τον Σιωνισμό στην Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
[vii] Η διαστρέβλωση αυτή της έννοιας του Σιωνισμού έλκει την καταγωγή της από έναν έγγραφο προϊόν πλαστογραφίας, δημιούργημα της Οχράνα (της Ρωσικής μυστικής αστυνομίας των Τσάρων) με τίτλο Τα Πρωτόκολλα των Πρεσβύτερων (Σοφών) της Σιών. Βλέπε σχετικό άρθρο στην Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1_%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%A0%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B2%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BD_(%CE%A3%CE%BF%CF%86%CF%8E%CE%BD)_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B9%CF%8E%CE%BD
[viii] Κάποια στοιχεία για τον Χερτσλ που αποτελεί το κόκκινο πανί για τους αντισιωνιστές μπορεί κανείς να βρει στην ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%81_%CE%A7%CE%B5%CF%81%CF%84%CF%83%CE%BB
Περισσότερα και ίσως πιο αξιόπιστα μπορεί να βρει στην αγγλική Βικιπαίδεια http://en.wikipedia.org/wiki/Theodor_Herzl
[ix] Στην Ελλάδα όχι μόνο δεν αναζητούνται ευθύνες από τους πολιτικούς που στήριξαν τους Σέρβους εγκληματίες πολέμου, όπως ο Μιλόσεβιτς, αλλά αντίθετα κάποιοι από αυτούς, σαν την βουλευτίνα
του Κ.Κ.Ε. Λιάνα Κανέλλη και τον πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Αλέξανδρο Λυκουρέζο, συνεχίζουν να τους υποστηρίζουν ανοιχτά ακόμη και μετά την παραπομπή τους στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης.
[x] Η μετανάστευση των Εβραίων στον τόπο καταγωγής τους, που τότε αποτελούσε κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχε αρχίσει ήδη από το τέλος του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα, δηλ. μετά την εμφάνιση του σιωνιστικού κινήματος αν και μαζικός επαναπατρισμός Εβραίων προς την Ιερουσαλήμ είχε γίνει και κατά τον 14ο αιώνα κυρίως από την Ισπανία (βλ. Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB)
[xi] Η Αγγλία, προκειμένου να τα έχει καλά με τους Άραβες εθνικιστές που από τις χώρες τους αντλούσε το πετρέλαιο εμπόδιζε πάντα την μαζική μετανάστευση Εβραίων στην Παλαιστίνη, επιτρέποντας κάθε χρόνο να μεταναστεύει εκεί μόνο ένας μικρός αριθμός από αυτούς. Την εγκληματική, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, πολιτική αυτή την διατήρησε ακόμη και μετά την επικράτηση του ναζισμού στην ηπειρωτική Ευρώπη, μολονότι έβλεπε τα φοβερά πογκρόμ τα οποία υφίσταντο οι Εβραίοι. Την διατήρησε ακόμη και την εποχή του Ολοκαυτώματος, εξασφαλίζοντας έτσι την επιτυχία του!
grassrootreuter 
Μπράβο στον κο Κυρίτση. Τελικά υπάρχουν και σκεπτόμενοι αναρχικοί. Είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Μια καλή συνέχεια θα ήταν τέτοιοι άνθρωποι να έρθουν σ’ επαφή με μια αληθινά κοινωνική ανατρεπτική συνείδηση έτσι όπως αυτή εκφράζεται για παράδειγμα στο “Time, Labor and Social Domination” του Moishe Postone….
Βασικά μια καλή συνέχεια θα ήταν να έρθουμε σε επαφή με ανθρώπους σαν και τον Κυρίτση και να ετοιμάσουμε ίσως ένα πιο οργανωμένο εγχείρημα στο διαδίκτυο μελλοντικά. Αλλά και μια από κοινού συνάντηση και ανταλλαγή κάποιων βασικών απόψεων δεν θα ήταν άσχημα
Ο αντισιωνισμός δεν είναι αντισημιτισμός, είναι υποχρέωση κάθε προοδευτικού ανθρώπου.
Το σιωνιστικό κίνημα ήταν ένα εθνικό κίνημα, απάντηση στον ευρωπαϊκό αντισημιτισμό. Μόνο που σε αντίθεση με τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα του Τρίτου Κόσμου, που αναζήτησαν τη χειραφέτηση μέσω της διεκδίκησης της ισότητας για όλους τους ανθρώπους, ο σιωνισμός αναζήτησε την απελευθέρωση διεκδικόντας και για τους Εβραίους της Ευρώπης το δικαίωμα που είχαν κι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι να εποικίζουν ελεύθερα τις περιοχές των μη Ευρωπαίων, στους οποίους δεν αναγνωριζόταν ισοτιμία.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, η αντίληψη ότι όπου δεν κατοικούν Ευρωπαίοι είναι οιωνεί περιοχή ακατοίκητη και οι κάτοικοι των περιοχών αυτών “άγριοι” ή “βάρβαροι”, των οποίων η γνώμη είναι ανάξια συνυπολογισμού, ήταν τόσο βαθιά ριζωμένη στα μυαλά των Ευρωπαίων, που θεωρούσαν απολύτως λογικό να πιστεύουν ότι η λύση του “εβραϊκού ζητήματος” (όπως έλεγαν κομψά το πρόβλημα του αντισημιτισμού) μπορούσε να είναι η εγκατάσταση των Ευρωπαίων Εβραίων σε μια τέτοια περιοχή, εκτός Ευρώπης. Έβλεπαν τις περιοχές αυτές του κόσμου σαν να είναι το φεγγάρι, που δεν ανήκει σε κανέναν.
Επιπλέον, μια “λύση” εξαγωγής του “εβραϊκού ζητήματος”, που περιλαμβάνει όχι την αναγνώριση της ισότητας στους Εβραίους, αλλά την έξοδό τους από την Ευρώπη, για να φτιάξουν μια εθνικά καθαρή αποικία εκτός της, από την πλευρά των Ευρωπαίων συμπολιτών των Εβραίων είναι αντισημιτική και από την πλευρά των σιωνιστών αποικιοκρατική. Αυτά που έγραφε ο Θεόδωρος Χερτζλ στο “Εβραϊκό Κράτος” περί προκεχωρημένου φυλακίου του πολιτισμού μέσα στην ασιατική βαρβαρότητα, αλλά και οι ονομασίες των οργανώσεων “Εβραϊκή Αποικιακή Εταιρεία” ή “Εβραϊκό Αποικιακό Τράστ”, που θα οργάνωναν τη μετανάστευση στην Παλαιστίνη δεν είναι καθόλου αθώες, αντίθετα αποδεικνύουν το ρατσιστικό και αποικιοκρατικό φορτίο της σιωνιστικής ιδεολογίας.
Στο σήμερα, μια λύση ενός κράτους με μια υπηκοότητα και ίσα δικαιώματα όλων των κατοίκων της περιοχής ανάμεσα στη Μεσόγειο και τον Ιορδάνη (συμπεριλαμβανομένων των προσφύγων) που θα πηγάζουν από την ιδιότητα του πολίτη και όχι από τη θρησκεία ή την καταγωγή τους, θα ήταν πολύ προτιμότερη από ένα κράτος που αποδίδει στους Παλαιστίνιους την Ισραηλινή υπηκοότητα με βάση το δίκαιο του εδάφους (με την εξαίρεση όσων προσφύγων του 1948 ζουν ακόμη) και στους Εβραίους με βάση το δίκαιο του αίματος, που διώχνει ανθρώπους από τα σπίτια τους ή δεν τους αφήνει να τα επισκευάσουν με βάση δημογραφικούς υπολογισμούς διατήρησης της φυλετικής ισορροπίας, που κλέβει τη γη και το νερό των κατοίκων των κατεχομένων, που έχει δρόμους μόνο για Εβραίους, που σκοτώνει αμάχους, που πιστεύουν στη λάθος θρησκεία και μιλούν τη λάθος γλώσσα.
Ειλικρινά, οι απόψεις του Κυρίτση είναι απαράδεκτες και απολογητικές της βαρβαρότητας και δεν αρμόζουν όχι μόνο σε αναρχικό, αλλά σε οποιονδήποτε στοιχειωδώς δημοκρατικό άνθρωπο.
Έχετε δε υπόψη σας ότι το να κατηγορεί κανείς τον άλλο ότι είναι αντισημίτης (με όλες τις υποδηλώσεις που έχει αυτή η κατηγορία, μετά την εμπειρία του ολοκαυτώματος) είναι εξαιρετικά βαριά κατηγορία για να την εκτοξεύει κανείς με τόση ευκολία.
Υ.Γ.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία της άποψής μου.
Δυστυχώς δεν έχω χρόνο να απαντήσω στο μήνυμα σου ελπίζω ότι κάποιος άλλος ίσως το κάνει άλλωστε δεν είναι λίγα τα κείμενα σε αυτό εδώ το ιστολόγιο που απαντούν στην εθνικοσοσιαλιστική προπαγάνδα της ελληνικής αριστεράς
αντιφασισμός για εμάς εδώ σημαίνει αλληλεγγύη με το Ισραήλ τώρα και για πάντα οσο και να σας ποναει
Εντελώς ακατανόητο το γιατί. Τί υπερασπίζεστε στο Ισραήλ; την εμμονή με τη φυλετική καθαρότητα; το ρατσισμό; τους εποικισμούς; τη δικαιολόγησή τους με βιβλικά επιχειρήματα;
Όσο για τα περί “εθνικοσοσιαλιστικής” προπαγάνδας”, δεν τα βρίσκεις λίγο υπερβολικά σαν χαρακτηρισμό; κατανοείς τη βαρύτητα και την προσβλητικότητά τους;
ΚΑΝΕΝΑΣ στο Ισραήλ δεν μιλά για φυλετική καθαρότητα όπως ισχυρίζεστε. Και αν το κάνει, δεν έχει καμία σχέση με την ισραηλινή κοινή γνώμη.
Η έννοια της ράτσας είναι άλλωστε ξένη προς τον Ιουδαισμό, σε αντίθεση με ό,τι λένε διάφοροι που απλά δεν τον γνωρίζουν.
@Capybara
Να μην υπερασπίσουμε το Ισραήλ? Και τι να υπερασπίσουμε, τη ναζιστική χαμάς και το ναζιστικό ιράν? Ή μήπως τη θεωρία συνωμοσίας που ονομάζεται ευφημηστικά αντι-ιμπεριαλισμός? Ο καπιταλισμός φίλε μου δεν είναι “οι εβραίοι”, ούτε “οι αμερικάνοι”. Διότι στην τελική (και στην αρχική) το μειζον θέμα είναι…τι είναι ο καπιταλισμός! Η προβολή του καπιταλισμού ως προϊόν της δράσης μιας ομάδας, μιας φυλής, μιας κυβέρνησης ή μιας τράπεζας είναι θεωρία συνωμοσίας, δηλαδή κληρονόμος της θρησκείας.
Καποιος αγνωστος συγγραφέας ονόματι καρλ μαρξ έθεσε το ζήτημα στην σωστή του διάσταση, μίλησε για κάτι που ο ίδιος ονόμασε “κοινωνική σχέση”. Η θεμελιώδης κοινωνική σχέση μεσα σ’ ενα καπιταλιστικό σύστημα είναι η “αφηρημένη εργασία”, η οποία είναι παραγωγός “αξίας”. Η αξία συνιστά μια αυτόνομη, αφηρημένη, κινούμενη, διαμεσολαβητική των κοινωνικών σχεσεων δύναμη, η οποία εξουσιάζει όλη την κοινωνία, μια κατάσταση που είναι γνωστή ως καπιταλισμός. Ούτε εβραίοι, ουτε αμερικάνοι, ούτε τραπεζίτες, ουτε γαπ, ούτε στενές επαφές τρίτου τύπου. Μια περιεκτική ανάπτυξη του θέματος θα βρεις στο Time, Labor and Social Domination του μαρξιστή διανοητή Moishe Postone.
υγ
Περί φυλετικής καθαρότητας, επιλεκτικής όρασης, και τα ρεστα δες εδω:
http://en.wikipedia.org/wiki/Haj_Amin_al-Husseini
Περί σιωνισμού: πρόκειται βασικά για το δικαιωμα αυτοδιαθεσης των εβραίων σε δικό τους κράτος. Η χαμάς, το ιράν, και κάτι που λέγεται αραβικός εθνικισμός, δεν το αναγνωρίζουν. (Φυσικά ούτε και ο Haj Amin al Husseini)
http://en.wikipedia.org/wiki/Zionism
Καταρχήν γιατί τόση οργή;
Από που συμπεραίνεις αγαπητέ ότι θεωρώ πως ο καπιταλισμός είναι “οι εβραίοι” και “οι αμερικάνοι”; Είναι κακός οδηγός να απαντάς σε αυτό που φαντάζεσαι ότι λέει ο άλλος και όχι σ’ αυτό που πραγματικά λέει.
Τα περί ναζιστικής χαμάς και ναζιστικού Ιράν είναι προφανώς προπαγανδιστικές υπεραπλουστεύσεις, καθώς μιλάμε για ανόμοια πολιτικά φαινόμενα, σε ανόμοια πολιτικά περιβάλλοντα. Είναι παρόμοια με τις προπαγανδιστικές υπερβολές που ταυτίζουν το Ισραήλ με τους ναζί, παρόλο που και το Ιράν και το Ισραήλ έχουν κοινά σημεία με τη ναζιστική Γερμανία. Αντίστοιχα υπερεκτιμημένος είναι και ο ρόλος του Μεγάλου Μουφτή της Ιερουσαλήμ, που χρησιμοποιείται για να συνδέσει τα θύματα της σιωνιστικής εθνοκάθαρσης με τους ναζί και άρα να τα μετατρέψει κομματάκι σε θύτες και να την νομιμοποιήσει. (Αυτό αποδεικνύει και ότι βαθιά μέσα τους ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηριχτές του κράτους του Ισραήλ, γνωρίζουν ότι δεν είναι ηθικά και πολιτικά δικαιωμένη η δημιουργία ενός εθνικού κράτους σε μια περιοχή όπου ο φορέας της δημιουργίας του δεν αποτελεί ούτε την σχετική πλειοψηφία).
Αυτόν τον άγνωστο συγγραφέα του 19ου αιώνα τον ξέρω κι εγώ. Είπε πολύ σωστά πράγματα, αλλά όπως είναι φυσικό, δεν μπορούσε να ξεφύγει από το ευρωκεντρικό και οριενταλιστικό κλίμα της εποχής του. Οφείλουμε να κρατήσουμε τη φιλοσοφική του μέθοδο και τις οικονομικές του αναλύσεις, αλλά να ξανασκεφτούμε την αντίληψή του για τους μη Ευρωπαίους, η οποία είναι σκλάβα του 19ου αιώνα.
Το κείμενο θέτει, υπονοώντας τον, τον εξής πολύ θετικό προβληματισμό: Πως μπορεί π.χ. κάποιος να είναι ενάντια στην επιστροφή των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων που δεν ήταν Έλληνες το γένος (που ήταν κυρίως εθνικά Μακεδόνες) και να υποστηρίζει τα δικαιώματα του Παλαιστινιακού λαού. Αυτό είναι σωστό. Όμως, επίσης σωστό είναι να σκεφτεί κανείς και το αντίστροφο: Πώς μπορεί κανείς, στην Ελλάδα να είναι υπέρ των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στον αυτοπροσδιορισμό, τις επιστροφής των Μακεδόνων προσφύγων, του δικαίου του εδάφους, του πολιτικού γάμου, που επιτρέπει τα μεικτά ζευγάρια, της αποδόμησης του εθνικού φαντασιακού και στην περίπτωση του Ισραήλ να υποστηρίζει τα ακριβώς αντίθετα. Συχνά, σκέφτομαι ότι η ελληνική αριστερά έχει πολλά εθνοκεντρικά κατάλοιπα, που προς το παρόν τα αποτελέσματά τους είναι λίγο έως πολύ θεωρητικά. Με τρόμο φαντάζομαι πως όλοι αυτοί, αν ήταν Ισραηλινοί, θα ήταν πολύ πρακτικά εγκληματίες πολέμου. Αυτά που με πειράζουν στη συντριπτική κυριαρχία των εθνοκεντρικών στερεοτύπων σε όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλαπλάσια στο πολιτικό σκηνικό του Ισραήλ.
Ώρες ώρες αναρρωτιέμαι αν νιώθετε πιο κοντά πολιτικά στον Νετανιάχου και τον Λίμπερμαν ή στους Ισραηλινούς αναρχικούς ενάντια στο τείχος και τους νέους μετα-σιωνιστές Ισραηλινούς ιστορικούς (αλλά φαντάζομαι ότι κάτι τέτοιους τους θεωρείται Εβραίους που μισούν τον εαυτό τους ή χρήσιμους ηλίθιους)…
Υ.Γ.1
Νομίζω ότι θα έπρεπε να σε απασχολήσει το ζήτημα του δικαιώματος της εθνικής αυτοδιάθεσης με μέσο την ίδρυση κράτους. Δύο ερωτήματα θα ήθελα να θέσω:
1) Ο λαός για τις ανάγκες του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης (εσωτερικής και εξωτερικής) ταυτίζεται με το “έθνος” ή με το σύνολο του πληθυσμού μιας περιοχής; (π.χ. για να πάρουμε ως παράδειγμα μια άλλη πρώην βρετανική αποικία, υπάρχει κυπριακός λαός ή ελληνοκυπριακός και τουρκοκυπριακός με δύο ξεχωριστά δικαιώματα αυτοδιάθεσης, που για να ικανοποιηθούν απαιτούν ανταλλαγή πληθυσμών και προσφυγιά;)
2) Θα έπρεπε να μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης φτιάχνοντας κράτος και όχι με άλλον τρόπο, ένα έθνος που δεν αποτελεί πουθενά την πλειοψηφία; Αν το αποδεχτούμε, αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει στην εθνική εκκαθάριση και στην υιοθέτηση του εποικισμού αλλά και άνισων και άδικων νόμων, που επιδιώκουν να διατηρήσουν την δημογραφική ισορροπία;
(Έχε υπόψη σου ότι στην περίπτωση του εβραϊκού λαού, μιλάμε για μια επιλογή που έγινε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την εμπειρία του ναζιστικού ολοκαυτώματος και την καταδίκη στις συνειδήσεις των λαών -και το διεθνές δίκαιο- της αντίληψης περί εθνικής καθαρότητας).
Υ.Γ.2
Προσωπικά, το δίλημμα της επιλογής ανάμεσα στα “δύο δίκαια” όπως έχει χαρακτηριστεί, το έχω επιλύσει επιλέγοντας ποια κραυγή αγωνίας θα ακούσω, αυτήν των Παλαιστινίων που λένε “είμαστε ένας λαός σαν όλους τους άλλους” ή αυτή των σιωνιστών που λένε “δεν είμαστε ένας λαός σαν όλους τους άλλους”. Μία επιλογή, που αν είσαι με την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφοσύνη, δεν προβληματίζεσαι και πολύ για να την κάνεις.
@capybara
“…παρόλο που και το Ιράν και το Ισραήλ έχουν κοινά σημεία με τη ναζιστική Γερμανία”
Το προβλημα φίλε μου είναι ότι η πλειοψηφία της αριστεράς (εντός ή εκτός εισαγωγικών) όταν διαπράττεται το κακό βλέπει μόνο (ή ποσοστιαία συντριπτικά περισσότερο) το ισραήλ και όχι το ιράν. για να μην αναφέρουμε την κίνα. για να μην αναφέρουμε τη γενοκτονία της σεμπρένιτσα. για να μην αναφέρουμε και άλλους. Γιατί πως αλλιώς θα υποστήριζαν οι αριστεροι τις καραβιές για τη γάζα μαζί με τους πρακτορες της τουρκίας η οποία έχει τσακίσει τους κούρδους? Οι κούρδοι δεν είναι “ένας λαός σαν τους άλλους”? Γι’ αυτό κι εγώ δεν προβληματίζομαι για να επιλέξω την θέση “οι εβραίοι (τελικά) δεν είναι ένας λαός σαν τους άλλους”. (Λόγω αγάπης προς την ελευθερία, την ισότητα, την αδελφοσύνη και απέχθειας προς την επιλεκτική όραση). Και ο αντισημιτισμός δεν είναι ένας ρατσισμός σαν τους άλλους. Είναι η κοινωνική ανάλυση του ναζισμού η οποία υποκαθιστά προβολικά μια αφηρημένη κοινωνική σχέση όπως το κεφάλαιο, με τους εβραίους. Γι’ αυτό και το ύποπτο επιλεκτικό ζουμ της καθεστωτικής αριστερας στην (καταδικαστέα όπως και να χει) βαρβαρότητα του κράτους του ισραήλ – μιας γιακωβινοαστικής αριστεράς που καμιά επομένως σχεση δεν έχει με τον μαρξ. Γι’ αυτό και η ύποπτη σιωπη, υποβάθμιση και μη-κριτική του αντι-σημιτισμού μέσα στους κόλπους της παλαιστινιακής αντίστασης – αυτό δεν σημαίνει ότι οι εξεγερμένοι παλαιστίνιοι είναι ναζί αλλά ότι ο αντι-σημιτισμός δεν είναι αντίσταση και χρήζει κριτικής ή μάλλον – και προφανώς – πολεμικής. Κι αλλού έκαναν αντίσταση, αλλά δεν το έκαναν με λάβαρο την φυλετική εξάλειψη του κατακτητή και δεν πήγαιναν στην χώρα του κατακτητή να βάζουν μπόμπες σε καφενεία κατά δικαίων και αδίκων. Δεν είναι ο παλαιστινιακός λαός, το ξέρω, είναι η χαμάς. Πόσή αριστερή κριτική στη χαμάς έχεις δει? Ενας αριστερος ως επι το πλειστον είναι ευαίσθητος σε θέματα ομοφοβίας ή καταπίεσης της γυναίκας. Η χαμάς απαγορεύει δια ροπάλου την ομοφυλοφιλία, απαγορεύει στις γυναίκες να χορεύουν και το μπάνιο στη θάλασσα παρα μόνο με πλήρη ρουχισμό. Η χαμάς όμως επειδή μάχεται τον καπιταλισμό, συγνώμη το κράτος του ισραήλ, είναι υπεράνω της αριστερής κριτικής. Γι αυτο και γω είμαι μαρξιστής και όχι (γιακωβινο-αστο-)αριστερός.
Ακόμα κι αν συμφωνήσω ότι ο αντισημιτισμός δεν είναι ένας ρατσισμός σαν τους άλλους, που όντως, έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αυτή η παραδοχή, δεν προικίζει τα πολιτικά υποκείμενα που μιλούν στο όνομα των θυμάτων του με το δικαίωμα να “λύσουν” το ζήτημα δημιουργώντας μια αποικία εκτός Ευρώπης.
Κάθε ρατσιστική συμπεριφορά ή αντίληψη ενάντια στους Εβραίους, παντού και σε όλες τις εποχές, δεν είναι αντισημιτισμός με τη στενή έννοια, δηλαδή, αυτό το είδος του φυλετικού ρατσισμού, που οδήγησε έξι εκατομμύρια ανθρώπους στα κρεματόρια. Ο αντισημιτισμός, είναι το μίσος για τους Εβραίους της “επιστημονικής” εποχής του “ορθού λόγου”, που απορρίπτει τα θρησκευτικά επιχειρήματα κατά των “χριστοκτόνων Εβραίων”, ως ανορθολογικά και κατασκευάζει τον “Εβραίο” σαν φυλετική κατηγορία, με όρους “βιολογίας”, πριν ακόμη και οι ίδιοι οι Εβραίοι, μέσω του σιωνισμού, δομήσουν την ταυτότητά τους ως εθνική πλέον και όχι ως θρησκευτική.
Θεωρώ ότι ο λεγόμενος αντισημιτισμός των Παλαιστίνιων, δεν είναι ο αντισημιτισμός του Χίτλερ. Συχνά, δανείζεται ψευδοεπιχειρήματα από τη φαρέτρα του ευρωπαϊκού αντισημιτισμού, αλλά αυτό είναι ζήτημα ανεπάρκειας των πολιτικών εργαλείων ενός εθνοαπελευθερωτικού κινήματος (η οποία επιδέχεται βεβαίως κριτικής) και δεν αφορά ένα παράλογο μίσος για τους Εβραίους γι’ αυτό που είναι και που επιδιώκει την εξόντωσή τους από προσώπου γης.
Για να το θέσω αλλιώς, μια αντισημιτική ατάκα/στερεότυπο οφείλει να εξετάζεται μέσα στο πολιτικό-κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο λέγεται:
π.χ. Αν ένας Έλληνας πει “την πατρίδα μου την ελέγχουν οι Εβραίοι”, είναι κλασικός αντισημίτης, διακατεχόμενος από το παράλογο μίσος για τους Εβραίους ως τέτοιους.
Αν ένας Παλαιστίνιος πει “την πατρίδα μου την ελέγχουν οι Εβραίοι”, θα εκφράζει ανακριβώς, με λάθος τρόπο, με μία γενίκευση (όχι οι Ισραηλινοί, όχι οι σιωνιστές, οι Εβραίοι) αυτό που ζει πραγματικά και δεν βρίσκεται στο μυαλό του (όπως για παράδειγμα το ψευδοπρόβλημα ενάντια στο οποίο εξεγείρεται ο Έλλην του προηγούμενου παραδείγματος).
Αν ένας Ισραηλινός πει “την πατρίδα μου την ελέγχουν οι Εβραίοι”, δεν είναι αντισημίτης, αλλά σωβινιστής/ρατσιστής, που θεωρεί ότι το Ισραήλ οφείλει να είναι κράτος των Εβραίων και όχι των πολιτών του.
Η Χαμάς λοιπόν, δεν είναι ο νέος Χίτλερ, που ήρθε από την Ανατολή, παρά τα όσα υπερσυντηρητικά λέει κατά καιρούς. Είναι η με λάθος πολιτικά και αναλυτικά εργαλεία πολιτική έκφραση ενός κινήματος που έχει σε τελική ανάλυση δίκιο. Η κριτική, οφείλει να γίνεται, αλλά δεν μπορεί να γίνεται με τρόπο που να την εξισώνει με τον κατακτητή. (Καλό είναι επίσης, να ψάξεις εκτός από τις εξαλλότητες που έχει πει κατά καιρούς και τις πολιτικές της που δείχνουν ότι είναι μια ρεαλιστική πολιτική δύναμη έτοιμη για έναν έντιμο συμβιβασμό, άσχετο πως θα τον ντύσει ρητορικά, και όχι ορκισμένη να εξαλλείψει τους Εβραίους από προσώπου γης).
Οι μπόμπες στα καφενεία, δεν είναι κάποια πρωτοτυπία της Χαμάς, οφειλόμενη στον αντισημιτισμό της. Έχει χρησιμοποιηθεί από το Αλγερινό FLN, από τον IRA, από το ANC κ.α. πολλούς, δεν συμφωνώ προφανώς, αλλά αναρρωτιέμαι αν τελικά, το δόγμα της λευκής υπεροχής, για να εγκαταλειφθεί, δεν αρκούσε η τραγωδία του ναζισμού, που απέδειξε που οδηγεί ο εθνοφυλετικός παραλογισμός (μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και για είκοσι περίπου χρόνια, υπήρχαν ευρωπαϊκές αποικίες σε όλον τον κόσμο και ρατσιστικοί νόμοι σε πλείστες πολιτείες των Η.Π.Α.), αλλά μήπως χρειάστηκαν, δυστυχώς και μερικές βόμβες σε καφενεία του Αλγερίου ή μερικές πολύνεκρες επιδρομές σε φάρμες λευκών εποίκων της Κένυας.
Υ.Γ.
Σχετικά με τον Χατζ Αμίν Ελ Χουσέινι και το πως χρησιμοποιείται από την προπαγάνδα του ισραηλινού κράτους, θα είχε ενδιαφέρον να δεις αντιπαραβολικά και το παράδειγμα της σφαγής των Τσάμηδων της Θεσπρωτίας:
Κι εκεί, υπήρχε μια οικονομική – πολιτική ηγεσία της κοινότητας, με σπουδαιότερο τον Γιασίν Σαντίκ αγά, που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς κατά την κατοχή. Οι Τσάμηδες βλέποντας όλα τα προηγούμενα χρόνια τις ελληνικές κυβερνήσεις να εγκαθιστούν Μικρασιάτες και Πόντιους στη γη τους για να ανατρέψουν το έλλειμμα ελληνικότητας της περιοχής ήταν από φιλικοί έως αδιάφοροι για τους Γερμανούς. (Κάποιοι βέβαια, ακολούθησαν και την ΕΑΜική αντίσταση).
Και στην περίπτωση αυτή, η συστηματική εθνοκάθαρση των Τσάμηδων στο τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου (για την οποία ουκ ολίγες ανατριχιαστικές περιγραφές έχω ακούσει από γηραιότερους συγγενείς, γιατί τυγχάνει να είμαι από την περιοχή) δικαιολογήθηκε ηθικά από αυτούς που την είχαν διαπράξει, με το επιχείρημα ότι αυτοί, τα θύματα, ήταν συνεργάτες των Γερμανών και αναφερόταν σαν παράδειγμα η ηγεσία τους (η οποία προφανώς, δεν τους εξέφραζε και όλους, αλλά όλοι την πλήρωσαν).
Δεν γνωρίζω τί είδους αριστερός είμαι, αλλά σίγουρα, προσπαθώ να κινούμαι με γνώμονα την ελευθερία και την ισότητα.
@cabybara
“Ακόμα κι αν συμφωνήσω ότι ο αντισημιτισμός δεν είναι ένας ρατσισμός σαν τους άλλους, που όντως, έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αυτή η παραδοχή, δεν προικίζει τα πολιτικά υποκείμενα που μιλούν στο όνομα των θυμάτων του με το δικαίωμα να “λύσουν” το ζήτημα δημιουργώντας μια αποικία εκτός Ευρώπης.”
Ο ορισμός της θεωρίας συνωμοσίας. Συγνωμη φίλε μου αλλά εγω διαπαιδαγωγήθηκα με καρλ μαρξ και αδυνατώ να δεχτώ τους ιλλουμινάτι, συγνωμη τα “πολιτικά υποκείμενα” ως… υποκείμενα…
Δεν υπάρχουν πολιτικά υποκείμενα, υπάρχει μόνο κισμέτ και κάρμα και όσοι δεν το πιστεύουν αυτό είναι οπαδοί των ιλλουμινάτων…
Ειλικρινά περίμενα μια πιο σοβαρή απάντηση από αυτόν τον αυτάρεσκο αφορισμό 😦
Θεωρώ πως το συγκεκριμένο άρθρο έχει κάποιες αστοχίες. Όπως για παράδειγμα, το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα την εποχή του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας να ταυτίζεται σχεδόν με έναν αόριστο και νεφελώδη Ελληνορθόδοξο φονταμενταλισμό. Αλήθεια, θυμάστε το βιντεάκι που είχε ανέβει στο youtube και αφορούσε κάποιαν ομιλία στη Γερμανία με περιεχόμενο την κρίση και επίσημο καλεσμένο τον Κ. Σημίτη!!! Όταν κάποια νεαρή Γερμανίδα πήρε το λόγο και προσπάθησε να θέσει τον πρώην πρωθυπουργό προ των ευθυνών του, πήρε το λόγο ο γνωστός πρώην κόκκινος….και με προκλητικό τρόπο-λες κι απευθύνονταν σε κουτούς- εξέτρεψε το νόημα της κουβέντας, με τη σπεκουλαδόρικη τακτική, πως οι Έλληνες διαδήλωναν υπέρ των Σέρβων, δήθεν για λόγους Ορθοδοξίας κι άρα έχουν ευθύνες για την κρίση!!!!!! Μ’ αυτόν τον τρόπο “προστάτεψε” τον Σημίτη από το να μην απαντήσει στο “δια ταύτα” που έβαζε η νεαρή Γερμανίδα και πραγματικά αποπροσανατόλισε ολόκληρη την κουβέντα-συνειδητά- από τις ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων για την κρίση, με επιχείρημα του στυλ “Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω”! Επιπλέον, υπάρχουν σαφείς και διακριτές διαφορές ανάμεσα στον αντισιωνισμό και τον αντισημιτισμό. Ο πρώτος είναι εναντίωση σε έναν ακραίο εθνικισμό. Ίσως να υπάρχουν οι ιστορικές ερμηνείες, στο γιατί κατάληξε ακραίος, αλλά αυτό δεν αναιρεί τις υπερβολές του, ούτε πω
ς το Ισραήλ παίζει στην πραγματικότητα το ρόλο του χωροφύλακα της περιοχής, με το αζημίωτο φυσικά! Ο δεύτερος (αντισημιτισμός), αποτελεί έκφανση και μάλιστα επικίνδυνη του φυλετισμού. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν κατάληξαν όλοι οι Εβραίοι στο Ισραήλ, ούτε ταυτίζονται όλοι με το σιωνισμό. Από αυτήν την άποψη, θεωρώ πως οι δύο έννοιες σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συγχέονται ή να ταυτίζονται, καθώς η πρώτη είναι εθνικιστική έκφανση (σιωνισμός) και τον καυτηριάζουν ακόμα και Εβραίοι με διεθνιστική αντίληψη, ενώ η δεύτερη (αντισημιτισμός) εκπορεύεται από ακραίους εθνικιστές, οπαδούς μάλιστα στον σκληρό τους πυρήνα, των φυλετιστικών ιδεολογημάτων. Με εκτίμηση Δ.Κ.
“ο αντισιωνισμός είναι εναντίωση σε έναν ακραίο εθνικισμό”
δηλαδή ο σιωνισμός είναι ακραίος εθνικισμός.
Σύμφωνα με την φασιστο-αριστερή προπαγάνδα, βεβαίως βεβαίως.
Κακομοίρηδες … κοιτάξτε τους 21 νεοναζί της Ελληνικής βουλής
κι αφήστε ήσυχο το ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ Ισραήλ.
Καθότι το παραπάνω σχόλιο αναφέρεται σε δικό μου σχολιασμό “ο αντισιωνισμός είναι εναντίωση σε έναν ακραίο εθνικισμό”, θα απαντήσω μόνο στο πολιτικό του σκέλος και από τη σκοπιά του πολιτικού χώρου που προέρχομαι. Δηλαδή, πως τους 21 νεοναζί της βουλής δεν αρκούμαστε μόνο να τους κοιτάμε, αλλά αντιπαλεύουμε τις ιδέες τους, υπερασπιζόμαστε ανοιχτά, σε κάθε επίπεδο με κάθε δυνατό μέσο τις πολιτικές πρακτικές τους. Υπερασπιζόμαστε τους μετανάστες, ακόμα και στους δρόμους, και πάντα στο μέτρο των δυνατοτήτων μας (γιατί αν υποστήριζα πως τα προηγούμενα είναι αρκετά θα ήταν σαν να μετρούσα τη σκιά για το πραγματικό μας μπόι).
Όσον αφορά τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς και τα κοσμητικά επίθετα, του παραπάνω αρνούμαι να απαντήσω, πόσο μάλλον με το ίδιο ύφος. Αρκούμε να επισημάνω, πως όταν στη συζήτηση αρχίζουν οι επιθέσεις επί του προσωπικού (ειδικά όταν δε γνωρίζεις το συνομιλητή σου), δεν πέφτει μόνο το επίπεδο της συζήτησης, αλλά κυρίως διαφαίνεται η ένδεια επιχειρημάτων. Και πραγματικά δεν υπάρχει κανένα απολύτως επιχείρημα που να αντικρούει την άποψη μου (θεμιτή και σεβαστή στάση, ακόμα κι αν διαφωνούμε), αλλά εκτροπή από το θέμα με αναφορά στους νεοναζί, που ευνόητα καταδικάζω τις ιδέες τους, τις ιδεολογικές αναφορές τους, τις εγκληματικές πρακτικές τους, το ολοκαύτωμα που προκάλεσαν οι παππούδες τους. Και είμαι της άποψης πως σε πρώτη φάση πρέπει να τεθούν εκτός νόμου και σε δεύτερη να……(τα αποσιωπητικά λόγω της ύπαρξης της επιλεκτικής δίωξης ηλ. εγκλήματος 🙂 ). Και ακολουθεί το κοσμητικό επίθετο. Δηλαδή, κάποιο αντεπιχείρημα για την ουσία του σχολιασμού μου ανύπαρκτο. Ας σκεφτεί όσα γράφω ο παραπάνω συνομιλητής και ας εκφράσει τις διαφωνίες του επί του θέματος.
Με φασιστοειδή αριστερά KAI δεξιά, δεν μιλάμε. Χαμένος κόπος.
κύριε Δ.Κ
Φαντάζομαι ξέρετε ήδη ότι διαφωνώ με τον πυρήνα της σκέψης σας. Επειδή ο χρόνος μου είναι περιορισμένος(και συγχωρέστε με αλλά είμαι και αρκετά κουρασμένος), θα ήθελα να αντιγράψω ένα σχόλιο (από μια άλλη συζήτηση) για το θέμα του Ισραήλ και πως το βλέπουμε εμείς εδώ, με ίσως μια μικρή ερώτηση αν πραγματικά γνωρίζετε τι σημαίνει ιστορικά ο σιωνισμός?
α) Το Ισραήλ είναι αποτέλεσμα της συστηματικής εξόντωσης 6.000.000 Εβραίων στα στρατόπεδα εξόντωσης, από τα ιδεολογικά αδέρφια της χρυσής αυγής, γνωστό και ως έγκλημα των εγκλημάτων (ολοκαύτωμα). Δεν χαρίστηκε από κανέναν. Δυστυχώς δεν έχω χρόνο να επεκταθώ στο θέμα της μοναδικότητας του ολοκαυτώματος
β) Για να κατανοήσουμε την σύσταση του κλπ πρέπει να είμαστε γνώστες της ιστορίας της Μέσης ανατολής
γ) Το Ισραήλ δεν είναι ένα κράτος όπως όλα τα υπόλοιπα, αλλά ο Εβραίος ανάμεσα στα κράτη.
δ) Το Ισραήλ σε ένα αντισημιτικό κόσμο (μιλάμε για τον πιο διαδεδομένο ρατσισμό στον κόσμο, από την Γερμανία μέχρι την Ιαπωνία κλπ) είναι η τελευταία άμυνα των Εβραίων να ζουν με κάποια ασφάλεια. Τώρα αν κάτι τέτοιο έχει πραγματοποιηθεί με επιτυχία ή όχι είναι ένα άλλο θέμα και σίγουρα θέλει μεγάλη ανάλυση.
Για τους παραπάνω λοιπόν λόγους δεν βλέπουμε το Ισραήλ, ως μια κοινή εθνική οντότητα ανάμεσα στις υπόλοιπες.
Τ’ωρα όσο αναφορά τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία που αναφέρατε όντως θα μπορούσαμε να ανοίξουμε μια συζήτηση για το τι εστι ελληνικός αντι-ιμπεριαλισμός και πως αυτός συνδέεται με τα μόνιμα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας όπως είναι ο ρατσισμός, ο αντισημιτισμός, ο σεξισμός, η ομοφοβία, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός. Όλα αυτά δηλαδή που πάντοτε αποτελούσαν δομικά στοιχεία της εθνικής ταυτότητας του έλληνα
θα επανέλθω σύντομα
Παραβλέπω τα σχόλια του YOSEF22ADAR για τους λόγους που εξήγησα, οι ταμπέλες και οι αφορισμοί αποτελούν την εύκολη λύση. Ως προς το πραγματικά σοβαρό τμήμα της κουβέντας (critiqueandpraxis 0). Ναι τυγχάνει να έχω μελετήσει Ευρωπαϊκή Ιστορία (Γενική-κοινωνική-οικονομική) στα πλαίσια του ΕΑΠ και να ξέρω λίγα πράγματα για το σιωνισμό, αλλά δε δηλώνω αυθεντία. Γνωρίζω για όλες τις άδικες διώξεις των Εβραίων για θρησκευτικούς λόγους ήδη από το Μεσαίωνα. Γνωρίζω και καταδικάζω το ρόλο της Εκκλησίας (ορθόδοξης και Καθολικής) για το ρόλο που έπαιξε. Έχω προσπαθήσει σε κουβέντες να αναδείξω πως οι επιδόσεις των Εβραίων σε συγκεκριμένα επαγγέλματα έχουν ιστορική εξήγηση (π.χ. απαξίωσή τους από την εκκλησία στους “σκοτεινούς χρόνους”, εκμετάλλευση των Εβραϊκών κοινοτήτων από τους χωροδεσπότες κ.λ.π). Πιστεύω πως οι διώξεις των Εβραίων (π.χ Ισπανία) τελικά στοίχισαν στην Ευρώπη. Βέβαια το ολοκαύτωμα έχει ποιοτική διαφορά απ’ τις προηγούμενες διώξεις σε έκταση, αλλά κυρίως στον πυρήνα της ολοκληρωτικής ιδεολογίας. Ξαναδηλώνω ευθαρσώς πως σε καμία περίπτωση δεν είμαι αντισημίτης, ώστε να μου αξίζουν οι εύκολοι και τελικά εμπαθείς χαρακτηρισμοί του παραπάνω. Κυρίως όμως είμαι ανοιχτός στα επιχειρήματα που ενδεχομένως ανατρέπουν τις αντιλήψεις μου για το ρόλο του κράτους του Ισραήλ. Με τους μόνους που αρνιόμουν το διάλογο ήταν με τους ναζί, ακριβώς λόγω του ολοκαυτώματος. Όσο για την τελευταία σας παράγραφο, δε νομίζω πως υπάρχουν “δομικά στοιχεία” στους λαούς και ίσως είναι επικίνδυνο να δεχτούμε τον όρο υπό την έννοια πως το δομικό δεν αλλάζει. Αυτή θεωρώ πως ήταν και επικίνδυνη βάση (και ειδοποιός διαφορά με προηγούμενες διώξεις) του ναζιστικού δηλητηρίου ως προς τον αντισημιτισμό του (το περιγράφω απλοϊκά: φυλετισμός, ράτσα που δε διορθώνεται άρα…). Όπως και να χει κρατώ τις ίδιες αποστάσεις με τον Ελληνικό αλυτρωτισμό και τις βλέψεις της “Μεγάλης Ελλάδας” κ.λ.π. Τέλος, θέλω να πιστεύω πως ο χώρο στη σελίδα δεν έχουν μόνο όσοι συμφωνούν απόλυτα, αλλά κι όσοι εκφράζουν ερωτηματικά, ενστάσεις, απορίες.
Λοιπόν κουτοπόνηρε και φασίστα ραγιά, που ήρθες να μας πεις για “ένδεια επιχειρημάτων” (αφού πριν μας αράδιασες δυό τσιτάτα που προφανώς σου εμφύτευσαν στο μυαλουδάκι, “ο αντισιωνισμός είναι εναντίωση σε έναν ακραίο εθνικισμό” και “το Ισραήλ παίζει στην πραγματικότητα το ρόλο του χωροφύλακα της περιοχής”) τώρα μας γράφεις “για όσους εκφράζουν ερωτηματικά, ενστάσεις, απορίες”.
Tις επικλήσεις στο “ad hominem” στην ακρούλα (άλλο εμφύτευμα).
Ασε που στην ερώτησή μου για την ΥΠΑΡΞΗ 21 νεοναζί στην Ελληνική βουλή δεν απάντησες.
Να την ξαναδιατυπώσω λοιπόν: πώς κάποιος, κάτοικος μιας χώρας (ΤΟΠΟΥ) με 21 νεοναζί βουλευτές έχει μούτρα και κατηγορεί το Ισραήλ σαν ΣΥΝΟΛΟ ?
Αν δεν κάνω λάθος είναι το πρώτο σχόλιό σου στο blog… είδες φως στην ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ανάρτηση και μπήκες.
Και για να μην λερώσω το grassrootreuter με links, μια χιλιολεκτική φωτογραφία εδώ:
http://imgur.com/CajTmMr
Από μένα, PERIOD.
Αν ανοίγαμε συζήτηση με τον κάθε πικραμένο, oy-vey
Επισήμανση-επεξήγηση: Την έννοια κράτος δεν την αντιλαμβάνομαι ως ένα ομοιογενές μόρφωμα, όπου όλοι έχουν τα ίδια συμφέροντα και επιδιώξεις. Για παράδειγμα, αισθάνομαι εγγύτερα στους απλούς Ισραηλινούς των οποίων τα σπίτια βομβαρδίζονται και σκοτώνονται τα παιδιά τους, απ τους εγχώριους Έλληνες “σωτήρες”. Η λογική μου υπαγορεύεται από τα παιχνίδια που παίζουν οι κυβερνήσεις (και όσων τα συμφέροντα εξυπηρετούν) εις βάρος του απλού κόσμου, όποια εθνική ταυτότητα κι αν έχει.
Υπ’ όψιν critiqueandpraxis . Μαζί σας δεκτός ο διάλογος κι ενδεχομένως να μπορώ να μάθω και πράγματα που αγνοώ. Όμως απαντήστε παρακαλώ μου αν η σελίδα έχει χώρο για θέσεις, ερωτηματικά, διαφωνίες, απορίες, πιθανά διαφορετικές αλλά μακριά από το επίπεδο του άνωθεν σχολιαστή. Θεωρώ πως για τους Ναζί πήρα θέση εξαρχής: Να τεθούν εκτός νόμου και Κανένας διάλογος μαζί τους. Ωστόσο, δε θα μπω στη διαδικασία να κάνω διάλογο και με ανθρώπους γεμάτους εμπάθεια και μισαλλοδοξία. Το πλέον επικίνδυνο όμως θεωρώ το γεγονός ο άνωθεν σχολιαστής παραπέμπει σε μια βιβλιοπαρουσίαση, όχι στην αυθεντική μορφή της, αλλά επιδιώκοντας να δημιουργήσει κλίμα, από μια σελίδα που έχει κοτσάρει ανάρτηση με ένα σχόλιο για το Ισραήλ, για το οποίο καμία απολύτως αναφορά δεν υπάρχει στη δική μου αυθεντική βιβλιοπαρουσίαση. και ρωτώ είναι θεμιτή μια τέτοια συμπεριφορά; Είναι ηθικό να δημιουργούνται εντυπώσεις εκεί που δεν υπάρχουν (αναφέρομαι στο άνωθεν λινκ που πλαστογραφεί την ανάρτησή μου); Περιττό να πω ποιος “μάγος της προπαγάνδας” εφάρμοζε τέτοιες πρακτικές, την οποία ονομάζει “χιλιολεκτική [αλλά πλαστή] φωτογραφία”, μιας και το επάνω αριστερά σχόλιο είναι εμφυτευμένο! Δεν είμαι εγώ αυτός που αρνείται το ολοκαύτωμα κι αν ο φανατισμός του παραπάνω σχολιαστή το επέτρεπε, θα έβλεπε πως στην ενότητα φωτογραφικά άλμπουμ το αναδεικνύω ως αντίσταση ενάντια στη λήθη.Για του λόγου τω αληθές: http://istoriatexnespolitismos.wordpress.com/2013/07/20/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%B1%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC-%CE%B2-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CF%80%CE%BF%CE%BB/ Μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες και όπως λέτε στον “πυρήνα της σκέψης”, όμως η αυτοσυγκράτηση και η κριτική επί των ιδεών αντί βωμολοχιών δε βλάπτει. Ας στρέψει λοιπόν την οργή του στους πραγματικούς φορείς ρατσιστικών ιδεών κι όχι όπου βρίσκει εύκολο. Τέλος, αν η σελίδα δεν έχει χώρο για αποκλίνουσες ιδέες (στην προκειμένη, επί μορφωμάτων της νεωτερικότητας όπως η έννοια έθνος- κράτος κι επουδενί για τους λαούς τους), δεν έχω λόγο να επιμείνω, καθώς δεν υπάρχει πεδίο ανταλλαγής απόψεων. Σε καμία περίπτωση όμως δε βοηθούν προσωπικές επιθέσεις στην ανταλλαγή απόψεων και κυρίως δεν βοηθάει στην κατανόηση ερωτημάτων όπως αυτό εσείς θέτετε ψύχραιμα “αν πραγματικά γνωρίζετε τι σημαίνει ιστορικά ο σιωνισμός?”.
το γράφω ΚΑΘΑΡΑ :
με links (ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ, link – links)
Το πρώτο είναι το τσιτάτο που μας κουβάλησες
και το άλλο το εγκώμιο του μπαμπά του,
γραμμένο από σένα.
Μπήκανε μαζί για να γίνει σύγκριση
και να αντιληφτούμε με τι συνάφι έχουμε να κάνουμε
Και τα περί μισαλλοδοξίας, άστα.
Εδώ δεν μπήκες για να μάθεις “τι είναι ο σιωνισμός”,
αράδιασες την χολερική μπαρούφα σου πρώτα
και μετά (τάχα) θυμήθηκες να ρωτήσεις.
Το ΠΡΟΦΑΝΕΣ είναι πως δεν ξέρεις τι εστί σιωνισμός,
άρα δεν ξέρεις τι εστί αντισιωνισμός,
αλλά το εμφύτευμα το κοπάνησες με το “καλημέρα”.
Ουστ!
YOSEF22ADAR άσε τον φίλο να εκφράσει πρώτα τις απόψεις του και μετά παρεμβαίνεις (δεν σου κάνω μάθημα ηθικής)
Κύριε Δ.Κ
πραγματικά συγχωρέστε με.. έχω πολύ δουλειά τις τελευταίες μέρες και μόλις είδα το σχόλιο σας (4 το πρωί) επιφυλάσσομαι να απαντήσω το πρωί.. τα βασικά, δηλαδή που διαφωνώ μαζί σας κλπ.. προσωπικά είμαι υπέρ του διαλόγου, ας κρατήσουμε λοιπόν χαμηλούς τους τόνους. Η ένταση δεν βγάζει πουθενά.
καληνυχτώ
Να πω κι εγώ τη γνώμη μου: δεν είμαι από αυτούς που λατρεύουν τη Χαμάς, κρεμούν Παλαιστινιακές σημαίες πάνω από το κρεβάτι τους, στολίζονται με πρασινο-ασπρο-κόκκινες κονκάρδες κτλ… θεωρώ τον ρόλο του Ισραήλ ζωτικό για την επιβίωση των εβραίων. Αλλά, νομίζω ότι και οι Παλαιστίνιοι δεν θα πρέπει να καταπιέζονται, είτε από τη Χαμάς είτε από τις πολιτικές του Ισραήλ. Η Χαμάς είναι ξεχωριστή περίπτωση και καλό θα κάνει να αφανιστεί από τον πλανήτη όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Το θέμα είναι όμως πως; Λέει το άρθρο, «Η άρνηση στους Ισραηλινούς του δικαιώματος να έχουν μια πατρίδα»… πατρίδες, στρατοί, αστυνομίες… είμαστε σίγουροι ότι τα χρειαζόμαστε όλα αυτά; Αναρχισμός με σύνορα; Εξίσου με προβληματίζει αυτή η πρόταση «Αντίθετα, δεν θεωρούν καθόλου φυσικό επόμενο τις επιθέσεις της ισραηλινής αεροπορίας ή των ισραηλινών αρμάτων μάχης κατά στρατιωτικών εγκαταστάσεων ή κρησφύγετων στην Γάζα»… δηλαδή, δεχόμαστε το ρόλο του στρατού; Είπα πιο πάνω ότι το κράτος του Ισραήλ είναι ζωτικής σημασίας. Αλλά αυτό κάτω από τις δεδομένες συνθήκες, χωρίς να θέλω να ενδυναμώσω τον θεσμό του κράτους γενικά.
Νομίζω ότι το θέμα χρειάζεται επαναπροσδιόριση. Ξαναλέω δεν είμαι με τη Χαμάς, δεν συμφωνώ με Ιντιφάντες. Είμαι διεθνιστής, επαναστάτης και για μένα οι εθνικισμοί είναι υπό αμφισβήτηση. Θέλω τους λαούς ενωμένους ενάντια στα αφεντικά τους, εβραίους, άραβες, παλαιστίνιους κτλ… το να υποστηρίζω τον έναν εθνικισμό εναντίον κάποιου άλλου είναι αντεπαναστατική λογική. Συμφωνώ βέβαια ότι η Χαμάς είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από το Ισραήλ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα καταδικάσω τις στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ όταν επιτίθενται σε αμάχους, ή (όπως δεν κάνει η αριστερά) να μην λέω κουβέντα για τα καθάρματα της Χαμάς και της Χεζμπολά. Προσπάθησα να θέσω μάλιστα και το θέμα μια φορά στο indymedia όπου το ποστ μου το έφαγε το μαύρο σκοτάδι… δηλαδή αν ο αναρχικός χώρος τρέφει τόσο έντονα παλαιοαριστερές νοοτροπίες εντάξει δεν περιμένω τίποτα από την αριστερά. Αλλά νομίζω πρέπει να ξαναδούμε λιγάκι τη στάση μας. Οκ, πρόβλημα η Χαμάς. Αλλά επί της ουσίας τί θα κάνουμε με τον θεσμό του κράτους; Θα λέμε είναι οκ μόνο για το Ισραήλ αλλά πουθενά αλλού να μην υπάρχουν σύνορα; Δεν θέλω να επιτεθώ σε κανένα. Ειληκρινά απαντήσεις ψάχνω και θέλω πολύ να το συζητήσω με κάποιον το θέμα αυτό, μπας και μου δώσει καμιά ιδέα, μήπως και στην τελική υπάρχει ήδη κάποια απάντηση.
Ευχαριστώ.
Pingback: Ξεκινώντας σε αυτό το ιστολόγιο μια απαραίτητη συζήτηση για τον αντισημιτισμό | Benjamin conti
Pingback: Γιατί ο αντισιωνισμός είναι αντισημιτισμός ………. | της Χριστίνας